ارزيابي مقاومت رگه‌هاي اصلاحی چغندرقند نسبت به پوسيدگي ريزوکتونيايي ريشه و طوقه
Evaluation the resistance of sugar beet breeding lines to Rhizoctonia root and crown rot
حسن ابراهيمي كولایي1 ، سيدباقر محمودي2 ومهدی حسنی1 koulaee@Gmail.com
1- عضو هيئت علمي مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي همدان
2- عضو هيئت علمي موسسه تحقيقات اصلاح و تهيه بذر چغندرقند- كرج
چكيده
در مناطق عمده چغندرقندکاری، بيماري پوسيدگي ریزوکتونیایی ريشه و طوقه چغندرقند خسارت‌زا و از عوامل محدود کننده تولید به حساب می‌آید. استفاده از رقم‌های مقاوم موثرترين و در عين حال امن‌ترين روش اقتصادی و زيست محيطي براي کنترل این بيماري است. در این تحقیق برای تهیه ارقام مقاوم به بیماری، در سال اول 70 رگه خواهری (رگه‌های S2 یا خانواده‌های خواهری تنی) و در سال دوم 42 رگه خواهری انتخاب شده بر اساس نتایج سال اول، در برابر بیمارگر Rhizoctonia solani AG2-2 ارزیابی شدند. ارزيابي مقاومت در كرت‌هایی به ابعاد 2×1×1 متر در برابر جدايه‌اي با توان بيماري‌زايي بالا انجام شد. قبل از كشت کود حیوانی و کود شیمیایی اضافه شد و خاک كرت‌ها با متيل‌برومايد ضدعفوني گردید. آزمايش در قالب طرح بلوک‌هاي کامل تصادفي با 42 تیمار و دو تکرار اجرا شد. گياهان در مرحله رشد ده هفته‌اي توسط 6 تا 8 عدد بذر ذرت آلوده به قارچ عامل بیماری در ناحيه طوقه مايه‌زني شدند. كرت‌ها بلافاصله بعد از مايه‌زني آبیاری شدند. هشتاد روز پس از مايه‌زني، ریشه‌ها از خاک خارج شده و شدت آلودگي هر بوته با مقياس ا تا 9، که در آن مقیاس 1 بوته‌های سالم و 9 بوته‌های مرده بودند، محاسبه گردید. ميانگين شدت آلودگی بوته‌هاي هر کرت به عنوان شاخص بیماری آن کرت در نظر گرفته شد و مبنای مقایسه تیمارها بود. بر اساس نتایج مقایسه میانگین‌های دو ساله آزمایش و تجزیه خوشه‌ای، سه رگه از نظر مقاومت به عامل بیماری و 11 رگه از نظر شاخص برداشت نسبت به شاهد مقاوم (SB19) برتر بودند. بقیه رگه‌ها با شاهد مقاوم در یک گروه آماری قرار داشتند اما یکی از رگه‌ها شاخص بیماری بیشتری نسبت به شاهد مقاوم داشت.
آدرس:

http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/62313890103.pdf